ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΔΕΚ

Το ξημέρωμα της 15ης Ιουλίου ήχησαν για 44 φορά οι σειρήνες του προδοτικού πραξικοπήματος της Χούντας των Αθηνών. Ένα πραξικόπημα που αποτέλεσε μαχαίρι στην καρδιά, όχι μόνο της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά της νήσου ολόκληρης καθώς σε διάστημα 5 ημερών ο τουρκικός στρατός έμελε να πραγματοποιήσει την πρώτη φάση των εγκλημάτων του εις βάρος του Κυπριακού Λαού.

Σαν σήμερα πριν από 44 ολόκληρα χρόνια, οι πραξικοπηματίες, φασίστες της ΕΟΚΑ Β’ και Χουντικοί αξιωματικοί, στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τον νόμιμα εκλελεγμένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διέπραξαν πραξικόπημα προχωρώντας σε δολοφονικές επιθέσεις εναντίων των αντιστασιακών, οι οποίοι δεν δίστασαν και δεν φοβήθηκαν να προσφέρουν την ίδια τους της ζωή για την υπεράσπιση και την προστασία της δημοκρατίας και της ελευθερίας του κυπριακού λαού.

Ως Νεολαία ΕΔΕΚ, κόντρα σε όσους θέλουν να αλλοιώσουν την ιστορία της Κύπρου λεκτικά και ιστορικά, δηλώνει απερίφραστα πως θα συνεχίσει να αγωνίζεται όχι μόνο για να τιμήσει τις ψυχές αυτών που χάθηκαν πολεμώντας για την ελευθερία μας και την εθνική μας αξιοπρέπεια αλλά κυρίως διότι έχουμε αποφασίσει να πορευτούμε Λεύτεροι σε Λεύτερο Πενταδάκτυλο.

ΕΙΣΒΟΛΗ = ΕΙΣΒΟΛΗ
ΚΑΤΟΧΗ = ΚΑΤΟΧΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ = ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ = ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

«Πάντως εμείς θα τους αντισταθούμε, όποιοι και να ‘ναι, όσο δυνατοί και να ‘ναι!»

15 Ιουλίου 2018

Νεολαία ΕΔΕΚ

Γράφει η Ελπίδα Λάζαρη

Γραμματέας Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

Η παιδεία κάθε κράτους αποτελεί τον υπέρμαχο των ανώτερων αξιών της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αρετής και της ηθικής εξύψωσης του ανθρώπου. Η εκπαίδευση δια μέσου της οποίας επιτυγχάνεται μονομερώς η κατάκτηση της αληθινής Παιδείας, αποτελεί απερίφραστα ένα δυνατό όπλο. Και στο όπλο παίζει πάντοτε καθοριστικό ρόλο το χέρι που το κρατάει και προς τα πού το σημαδεύει. Υπό αυτή την έννοια η χωρίς παιδεία εκπαίδευση μπορεί να καταστεί μελλοντικά επικίνδυνη για την επιβίωση και την εξέλιξη του κράτους. Όμως μια Παιδεία χωρίς ιδανικά τι μπορεί να προσφέρει; Γιατί η βασική αρματωσιά του ανθρώπου πρέπει να είναι πρωτίστως τα ιδανικά του και δευτερευόντως οι γνώσεις που θα έχει αποκομίσει από την πολυετή εκπαίδευσή του; Τι είναι αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίσει, να διακριθεί και να ηγηθεί σε έναν κόσμο που συνεχώς καταρρέει;

Ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο λογοτέχνης που ύμνησε την αναρχία και μετουσίωσε τον αναρχικό σε αισθητιστή της κοινωνίας, έδωσε την πιο εμπεριστατωμένη απάντηση για τη σπουδαιότητα των ιδανικών: «η Παιδεία είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε συνέχεια πως τα πράγματα που αξίζει να γνωρίζει κανείς δε διδάσκονται και αυτά είναι τα ιδανικά.» Τα ιδανικά είναι οι σπουδαίοι σκοποί που γεμίζουν με ουσία, αρετή και μεγαλείο τη ζωή του ανθρώπου. Είναι ο αέναος αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο. Καλύπτουν κάθε πτυχή της κοινωνίας μας, “εισβάλλουν” με τρόπο θεμιτό και αρεστό σε κάθε επίπεδο της. Η αγάπη, η ειρήνη, η αλήθεια, το κοινό όφελος, η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η ανεξαρτησία είναι μερικά από τα ιδανικά που οδηγούν τον άνθρωπο στην τελείωση του. Στην εποχή μας, που διακρίνεται για την προσκόλληση και την υποταγή στα πράγματα η αριστοτελική τελείωση του ανθρώπου αποτελεί την κατεξοχήν αιτία που τον απομακρύνει από την πνευματική του ένδεια, και κατά έναν απροσδόκητα μη αντιληπτό τρόπο, στον πνευματικό και ψυχικό του εξαγνισμό.

Τα ιδανικά που αποκτά ο άνθρωπος τον αναγκάζουν να βλέπει τον κόσμο με διαφορετικό πρίσμα. Εμπνέουν στον άνθρωπο την πίστη για μια καλύτερη ζωή και τη θέληση να αγωνίζεται γι’ αυτήν. Η πίστη στα ιδανικά δημιούργησε σπουδαίους επιστήμονες, ασυμβίβαστους κοινωνικούς μεταρρυθμιστές, έπλασε ήρωες και Ανθρωπιστές. Αυτοί οι κοινοί θνητοί, αλλά συνάμα, εξαιρετικές μορφές, συνδυάζοντας αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο για την εποχή τους, το όραμα της αλλαγής με την πραγματικότητα, μετέβαλαν την ροή των γεγονότων, άλλαξαν την ιστορία του ανθρώπου. Και αν μας βαραίνει η αμφιβολία των προλεχθέντων, ας αναλογιστούμε όλους εκείνους τους ανώνυμους και τους επώνυμους που θυσιάστηκαν στον βωμό της Ειρήνης, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.

Τα ιδανικά αποτελούν την προσδοκία και την υπόσχεση του μέλλοντος. Γι’ αυτό ταιριάζουν περισσότερο σε εμάς τους νέους. Οι νέοι με ιδανικά δε θα ξεπέσουν ποτέ στην μικροψυχία του βολέματος. Όταν η προσωπική ζωή των νέων εξαρτάται άμεσα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία μας και ο κόσμος συνολικά, το μοναδικό ακλόνητο στήριγμά του είναι τα Ιδανικά του και μόνο αυτά. Διατηρώντας ακέραιο τον χαρακτήρα τους, αυτά θα αναδεικνύονται πάντοτε σε πυξίδα προσανατολισμού και φάρο ορθών αποφάσεων.

Γράφει ο Πάμπος Χαραλάμπους

Γραμματέας Μαθητών

Φτάσαμε σιγά σιγά στην μόδα της κοκαίνης, του κρύσταλ και της έκστασης. Μιας μόδας όμως που αφήνει πίσω της πληγές. Νέους που πεθαίνουν, οικογένειες που υποφέρουν και κάποιοι πλουτίζουν στην στεναχώρια αυτών.

Όλοι γνωρίζουν αλλά κανένας δεν μιλάει. Επικρατεί ομερτά τόσο μεταξύ των ατόμων που διακινούν και προμηθέυονται όσο και στους κύκλους της αστυνομίας.

Γράφει ο Χρίστος Βαλιαντής

Πρόεδρος της Νεολαίας ΕΔΕΚ

Τα ναρκωτικά συνιστούν μια σοβαρή, μακροχρόνια και δυσθεράπευτη πληγή της παγκόσμιας κοινωνίας. Στις μέρες μας, είναι ολοένα και πιο φανερό το μέγεθος του προβλήματος, μιας και καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους που είναι χρήστες ναρκωτικών ουσιών ή διαβάζουμε στις ειδήσεις για έμπορους ναρκωτικών. Παιδιά νεαρής ηλικίας χάνουν τη ζωή τους τόσο πρόωρα από την χρήση ναρκωτικών και δυστυχώς για ακόμα μια φορά θα ασχοληθούμε με το θέμα για λίγες μέρες και μετά θα μας συνεπάρει η καθημερινότητά μας. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, από το Κράτος μέχρι και τους πολίτες, πως η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και πως αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα για αυτή την κατάσταση πολύ φοβάμαι πως θα υπάρξουν και άλλα τέτοια θλιβερά γεγονότα.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι ένα πρόβλημα με πολλές συνιστώσες, κοινωνικές και ατομικές. Δεδομένου λοιπόν, μιας κοινωνικής κατάστασης όπου προβλήματα όπως η ανεργία, η φτώχεια και οι έντονες ψυχοπιεστικές συνθήκες που προαναφέραμε διογκώνονται, διάφοροι ατομικοί παράγοντες συνεπικουρούν στην εξάπλωση του προβλήματος και καθιστούν τα άτομα ευάλωτα.

Τα ναρκωτικά πλήττουν, κυρίως, τα παιδιά της εφηβικής ηλικίας τα οποία καταφεύγουν στα ναρκωτικά ζώντας έτσι σ’ έναν κόσμο ψεύτικο, ξεχνώντας για λίγο τα βάσανά τους και τις πολύ άσχημες συνθήκες ζωής μέσα στις οποίες ζούνε. Στην συνέχεια, όμως, και εξαιτίας της συνεχούς χρήσης των ναρκωτικών, ακολουθεί η κατάρρευση, τόσο η σωματική όσο και η ψυχική.

Ο δρόμος που οδηγεί στα ναρκωτικά είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή, στις περισσότερες περιπτώσεις. Και αργά ή γρήγορα οδηγεί στον θάνατο.

Ποιοι είναι όμως το χρέος του κράτους και της κοινωνίας απέναντι σε αυτό το πρόβλημα;

Το Κράτος οφείλει να καταβάλει το μέγιστο των προσπαθειών του και να καταπολεμήσει τη μάστιγα των ναρκωτικών, εφαρμόζοντας με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα την υπάρχουσα νομοθεσία. Πρέπει με συντονισμένες ενέργειες να παρεμβαίνει ενάντια στους εμπόρους ναρκωτικών και όχι να συλλαμβάνει απλούς χρήστες, οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι απλά θύματα των ναρκωτικών. Πρωτίστως όμως η πολιτεία πρέπει να καταπολεμήσει τα αίτια που οδηγούν τους νέους στη χρήση των ναρκωτικών.

Πρώτα – πρώτα να καταπολεμήσει την ανεργία που μαστίζει κυρίως τους νέους και βρίσκεται, δυστυχώς, σήμερα σε υψηλά επίπεδα και που δημιουργεί στους νέους τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Να δημιουργήσει σχολές γονέων όπου οι γονείς θα μπορούν να ενημερώνονται από ειδικούς και γύρω από αυτό το πρόβλημα και για άλλα προβλήματα που μπορούν να υπάρχουν στις οικογένειές τους, για να τα αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο τρόπο.

Ως κοινωνία έχουμε χρέος να σταθούμε δίπλα από αυτούς τους ανθρώπους που καθημερινά παλεύουν με τα ναρκωτικά σε μια άνιση μάχη. Πρέπει να είμαστε δίπλα τους, να γνωρίζουν πως έχουν κάποιον που τους στηρίζει σε αυτή τη δύσκολη μάχη και πως θα τους στηρίζουμε μέχρι το τέλος. Ως κοινωνία πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να βοηθάμε αυτά τα άτομα, αφού αυτά τα άτομα μας χρειάζονται στο πλάι τους. Είναι σημαντικό άτομα που έχουν θέματα με ναρκωτικά να τα αγκαλιάζουμε και να τα κάνουμε μέρος ενός ευρύτερα μεγαλύτερου κοινωνικού συνόλου.

Οι νέοι είναι το μέλλον της χώρας μας.

Το Κράτος, πρώτιστα, μαζί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, οφείλει να στηρίξει αυτή την ευάλωτη ομάδα των χρηστών, με διάφορους τρόπους, ώστε να γίνουν σωστοί και δημιουργικοί πολίτες, πριν να είναι πλέον πολύ αργά.

Συνάντηση Νεολαίας ΕΔΕΚ με το συναγωνιστή Θεόδωρο Δουλουμπέκη ο οποίος είναι ο Εθνικός Συντονιστής του PES Greece .
Σκοπός της συνάντηση η ενημέρωση για τις δραστηριότητες και των δύο οργανώσεων με στόχο την επίτευξη συνεργασίας σε ένα συνεχές επίπεδο.

Νεολαία ΕΔΕΚ
18 Ιουν. 18

Η γενιά που μεγάλωσε διαβάζοντας όλα τα ΟΧΙ που κράτησαν αδούλωτη, περήφανη και αξιοπρεπή τη μικρή, διαλυμένη οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά Ελλάδα, πρέπει να «σιωπήσει», να σκύψει το κεφάλι ευλαβικά και συγκαταβατικά και να δεχθεί πως η Μακεδονία δεν είναι μία όπως την μάθαμε στα βιβλία της Ιστορίας μας. Η Μακεδονία του Μ. Αλεξάνδρου, που δηλώνουμε περήφανα απόγονοί του, η Μακεδονία του Παύλου Μελά, που έπεσε μαχόμενος για την απελευθέρωσή της από ένοπλα Βουλγαρικά τάγματα, η Μακεδονία που πολέμησε με κάθε κόστος το Ναζισμό στην πρώτη γραμμή του πολέμου, αυτή η Μακεδονία που για χάριν της χύθηκε αίμα Ελληνικό ανά τους αιώνες, είναι πλέον Νότια Μακεδονία…… η Βόρεια παραχωρήθηκε ονομαστικά στα Σκόπια.

Το αν υπάρχει εθνική μειοδοσία στη συγκεκριμένη πολιτική απόφαση θα το κρίνει η Ιστορία. Ο κριτής όλων νικητών και ηττημένων. Για το αν τα Σκόπια δικαιούνται να φέρουν την ονομασία Βόρεια Μακεδονία αυτό θα το απαντήσουν μονάχα οι πολιτικοί. Διότι όταν έχεις απτά αρχαιολογικά, ιστορικά, γλωσσικά στοιχεία και τα αφήνεις επιλεκτικά στην άκρη για να προωθήσεις επιταγές της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, οφείλεις να δώσεις μια ξεκάθαρη απάντηση στους Έλληνες για την πολιτική – εθνική απόφαση που πήρες. Μια απόφαση που θα μπορούσαν να πάρουν άλλοι πολιτικοί δεκαετίες τώρα, όμως επέλεγαν να ασκήσουν το δικό του βέτο, να προτάξουν το δικό τους ΟΧΙ, για να κρατήσουν την Ελλάδα ζωντανή και μάχιμη στην πρώτη γραμμή. Για το αν αυτή η συμφωνία θα περιορίσει τα Σκόπια και θα προσδώσει δύναμη στην Ελλάδα, ας αρκεστούν στο γεγονός ότι επί 70 χρόνια θεωρούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες, απογόνους του Μ. Αλεξάνδρου, απειλώντας μέχρι προσφάτως την Ελλάδα με πολεμική σύρραξη για να πάρουν αυτά που θεωρούν ότι τους ανήκουν. Για το αν τα Σκόπια και ο Ζάεφ πλέον θα ακολουθούν φιλελληνική πολιτική ας τους απαντήσουν αυτοί που πολεμήσανε για την Γιουγκοσλαβία και ποια στάση είχανε τότε απέναντι στις ειρηνευτικές δυνάμεις που έστειλε η Ελλάδα.

Επειδή όμως ζούμε στην εποχή του ΑΝ, μία ευθύνη θα αναλάβει η δική μας γενεά, δεν θα περιμένουμε καμία προ τετελεσμένων εθνική εκποίηση για να βγούμε στους δρόμους. Δεν θα ντρεπόμαστε να διαμαρτυρηθούμε για την εθνική μας ακεραιότητα μήπως μας χαρακτηρίσουν φασίστες. Η Νεολαία ΕΔΕΚ και η ΕΔΕΚ, που αγωνίστηκαν και με θυσίες και αίμα ηρώων κατά της Χούντας δεν μπορεί να ταυτιστεί από κανέναν ως κίνημα εθνικιστικά πρότυπα. Η Σοσιαλιστική Νεολαία της Κύπρου, σεβόμενη την ιστορία του ελληνικού έθνους, σεβόμενη το αίμα των Ελλήνων που χύθηκε για την Μακεδονική γη, σεβόμενη το αίμα των Μακεδόνων σε κάθε μάχη του Ελληνισμού για την επιβίωσή του, δηλώνει ξεκάθαρα πως η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ .

Υπάρχουν λαοί που επιβιώνουν από το μεγαλείο της ιστορίας τους, άλλοι που καπηλεύονται την ιστορία ενός άλλους έθνους για λόγους γεωπολιτικούς και οικονομικούς και αυτοί που επιλεκτικά προσπαθούν να σκεπάσουν την σύγχρονη ιστορία τους με τον μανδύα της λήθης.

Ένας τέτοιος λαός είναι και οι εξουσιαστές της Ευρώπης. Οι σύγχρονοι Γερμανοί δεν θέλουν να θυμούνται. Όπως οι πρόγονοι τους δεν ήθελαν να γνωρίζουν. Τα Ναζιστικά εγκλήματα όμως δεν έγιναν από μία μικρή ομάδα παρανοϊκών ανθρώπων αλλά από ένα ολόκληρο έθνος που μέσα σε μία δύσκολη οικονομικο-πολιτική περίοδο επέλεξε συλλογικά τον «εθνικισμό», τον «ζωτικό χώρο», το μίσος, τη βία και την «τελική λύση» (τον αφανισμό) αυτών που θεωρούσε εχθρούς.

Η Κόλαση του Δάντη αποτέλεσε ένα παραδείσιο παραμύθι ενώπιον της «ανθρώπινης κρεατομηχανής» του Άουσβιτς. Η φρίκη στο μεγαλείο της……. Στους τοίχους αυτού υπάρχουν επιφάνειες με φωτογραφίες του ‘43, κατάλογοι με ονόματα θυμάτων, αφιερώματα στους νεκρούς εβραίους, τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους, η βιτρίνα με τα μαλλιά των εκτελεσμένων όπου οι Ναζί τα έκαναν παπλώματα, μία άλλη βιτρίνα με μικροαντικείμενα των θυμάτων (γυαλιά, τσάντες, παντόφλες, παιδικές κούκλες), μία τρίτη βιτρίνα με τα κάνιστρα των αερίων που χρησιμοποιούσαν για τους θαλάμους θανάτου. Από την ζωή στο θάνατο και μετά στη διαπίστωση πως ο άνθρωπος είναι πέραν πάσης αμφιβολίας το πιο επικίνδυνο είδος ζώου που κατοικεί στον πλανήτη γη.

Στις 14 Ιουνίου του 1939 οι Ναζί αποφάσισαν να δημιουργήσουν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς μετά την κατάρρευση των σχεδίων τους να προωθήσουν τους «ανεπιθύμητους» στο ρωσικό μέτωπο. Τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και την πτώση του Ναζισμού ένας ολόκληρος λαός οδηγήθηκε στον αφανισμό. Οι μαρτυρίες πολλές, τα λόγια των επιζώντων πιο βασανιστικά από τα βιώματά τους, οι άνθρωποι που έγιναν αριθμοί και οι αριθμοί «πολτοποιημένα σαπούνια». Κάποιοι δεν θέλουν να θυμούνται και κάποιοι άλλοι αρνούνται να ξεχάσουν. Και είναι ακριβώς αυτή η μνήμη που όσο και αν πονάει, πληγώνει, γονατίζει αυτή κρατάει την αληθινή ιστορία ζωντανή. Είναι ακριβώς αυτή η μνήμη που παλεύει με τη συλλογική λήθη του Ναζισμού και ενός έθνους που αντί να αναλογιστεί πως έφτασε στα τρομερά εγκλήματα, προτίμησε να «ξεχάσει» δέκα ολόκληρα χρόνια από την ιστορία του για να φτιάξει ένα «οικονομικό θαύμα».

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

14 Ιουνίου 2018

Γράφει ο Χρίστος Βαλιαντής

Πρόεδρος Νεολαίας ΕΔΕΚ

Άλλο ένα πρωϊνό ξύπνημα, άλλο ένα θανατηφόρο τροχαίο με το πρώτο φως της μέρας, το οποίο μας φέρνει αντιμέτωπους με την πικρή αλήθεια πως άλλη μια αδικοχαμένη ζωή προστίθεται στην μαύρη λίστα των θανατηφόρων δυστυχημάτων. Τα ερωτήματα πολλά, όμως οι απαντήσεις λίγες. Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες όπως και εκκλήσεις από τις αρμόδιες αρχές για την αναγκαιότητα τήρησης του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, αλλά δυστυχώς αντί οι αριθμοί να μειώνονται βλέπουμε αύξηση στα θανατηφόρα δυστυχήματα.

Κύριο πρόβλημα αποτελεί η έλλειψη οδικής συνείδησης και κουλτούρας που έχουμε ως κοινωνία σε μεγάλο βαθμό και για αυτό ίσως υπάρχουν λύσεις οι οποίες όμως θα πάρουν χρόνια να εφαρμοστούν και θα πάρουν χρόνια για να φανεί η πραγματική επίδραση που θα έχουν αυτές οι λύσεις. Πρέπει όμως να καταλάβει το κράτος, οι αρμόδιες οργανώσεις και η κοινωνία πως πρέπει άμεσα να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για την οδική ασφάλεια, πως επιτέλους κάτι πρέπει να αλλάξει, κάπου πρέπει να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Κύριος στόχος θα πρέπει να είναι η καλλιέργεια οδικής συνείδησης και κουλτούρας από νεαρή ηλικία ούτως ώστε να γίνει συνήθεια και τρόπος ζωής. Πρόληψη θα πρέπει να γίνεται τόσο προς τους μελλοντικούς οδηγούς αλλά και σε αυτούς που είναι ήδη οδηγοί.

Η αύξηση των ποσών στα πρόστιμα ή η αύξηση στους βαθμούς ποινής δεν είναι η λύση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε. Λύσεις στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε μπορεί να δώσουν η εφαρμογή μαθημάτων με θέμα την οδική ασφάλεια στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια (υποχρεωτικό μάθημα για πιστωτικές μονάδες πτυχίου) μέσω διαδραστικών σεμιναρίων μη τυπικής μάθησης. Επιπλέον, οι εξετάσεις οδήγησης να γίνονται δύο φορές, κατά την διάρκεια της μέρας και κατά την διάρκεια της νύκτας, όπως επίσης και κατά το 18 έτος και 50 έτος της ηλικίας του κάθε οδηγού. Τέλος, πέραν της πρακτικής εξέτασης να προστεθούν και γραπτές εξετάσεις, όταν οι βαθμοί ποινής ενός οδηγού υπερβαίνουν τους 8, να παρακολουθεί αναγκαστικά επιμορφωτικά σεμινάρια οδικής ασφάλειας και να παρακάθεται ξανά σε εξετάσεις.

Είναι καιρός να επενδύσουμε στην πρόληψη και στην καλλιέργεια οδικής συνείδησης και κουλτούρας, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους. Βεβαίως είναι σημαντικό ο κάθε ένας μας ξεχωριστά την επόμενη φορά και κάθε φορά που θα πάρουμε το τιμόνι στα χέρια μας να αναλογιστούμε έστω και για λίγο τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι πράξεις μας στο δρόμο όχι μόνο για εμάς, όχι μόνο για τους άλλους οδηγούς αλλά και για αυτούς που μένουν πίσω με τα μεγάλα γιατί.

Ίσως τότε να υπάρξει ελπίδα για αλλαγή νοοτροπίας, για αλλαγή της κουλτούρας, για αλλαγή της κατάστασης.

Η 4η Ιουνίου έχει ανακηρυχτεί ως η παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης. Το πιο αγνό και αμόλυντο πλάσμα στη γη, το παιδί, ορισμένες φορές γίνεται θύμα των βίαιων συμπεριφορών των ενηλίκων, αλλοιώνοντας και καταστρέφοντας ανεπιστρεπτί την παιδική του αθωότητα.

Η Νεολαία ΕΔΕΚ δεν θα επιτρέψει να μένει ατιμώρητη καμία ενέργεια εις βάρος του παιδιού. Η παιδική κακοποίηση δεν είναι πρόβλημα των παιδιών, η ευθύνη για την προστασία τους και την ευημερία τους βαραίνει εμάς τους ιδίους. Εάν θέλουμε να προστατέψουμε το μέλλον μας οφείλουμε να είμαστε φύλακας άγγελος αυτού.

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

04-06-2018