Όχι στη Βία κατά των Γυναικών

ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

     Τον Δεκέμβριο του 1999, στην 54η σύνοδό της, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ένα ψήφισμα καθιστώντας την 25η Νοεμβρίου ως διεθνή ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Αυτό ήταν η αναγνώριση του μεγέθους του προβλήματος και της επείγουσας ανάγκης να αντιμετωπίσει το θέμα η παγκόσμια κοινότητα με σοβαρή υποχρέωση, έτσι ώστε να θέσει ως βασική προτεραιότητα την εύρεση λύσεων.

    Η βία κατά των γυναικών είναι κάθε πράξη ή απειλή πράξης βίας που συνδέεται με το φύλο και οδηγεί ή ενδέχεται να οδηγήσει σε σωματικές, σεξουαλικές, ψυχολογικές βλάβες ή σε ταλαιπωρία της γυναίκας. Θύματα βίας μπορεί να είναι γυναίκες διαφόρων ηλικιών, φυλών, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου. Η ανοχή στην άσκηση βίας ή την απειλή βίας πλήττει το βιοτικό επίπεδο, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των γυναικών (4η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για τη Γυναίκα, Πεκίνο, 1995).

    Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα είναι η εξής: μία στις δύο δολοφονημένες γυναίκες κάθε χρόνο σκοτώνεται από το νυν ή τον πρώην σύντροφο. Το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες και μία στις πέντε διαζευγμένες ή σε διάσταση. Το 56% των γυναικών που υφίστανται βία από το σύζυγο ή το σύντροφό της αφορά λεκτική ή και ψυχολογική βία.

Μία στις τρεις παντρεύτηκε το δράστη ενώ είχε δείγματα βίαιης συμπεριφοράς. Δύο στις τρεις βρίσκονται σε αυτή τη σχέση περισσότερο από 10 έτη. Δράστης στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ο σύζυγος (83%). Χαμηλότερα τα ποσοστά κακοποίησης από άλλο μέλος της οικογένειας (πατέρας, αδελφός κ.λ.π.), αλλά υπαρκτά. Αποτελεί μύθο ότι τα θύματα βίας είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Επτά στις δέκα γυναίκες που κακοποιούνται είναι απόφοιτες Λυκείου, Τ.Ε.Ι., Α.Ε.Ι. Έξι στις δέκα βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση.

Το τραγικό της κατάστασης είναι ότι τα παιδία δεν μένουν καθόλου ανεπηρέαστα. Τα παιδιά που έχουν γίνει μάρτυρες κακοποίησης υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, διαταραχές άγχους, κακό έλεγχο των παρορμήσεων και  συναισθήματα αδυναμίας. Είναι επιρρεπείς στη χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, την απομόνωση, τον φόβο και την αυτοκτονία. Η γυναίκα που καθίστανται ανίκανη να αντιμετωπίσει ως αποτέλεσμα την κακοποίηση μπορεί να αναπτύξει μια συναισθηματική ή ψυχική ασθένεια που δεν την αφήνει να είναι σε θέση να εκπληρώσει τη σωστή ανατροφή των παιδιών της. Ο θύτης συχνά χρησιμοποιεί τη συμπεριφορά των παιδιών ως δικαιολογία για την κακοποίηση της γυναίκας, τα παιδιά κατηγορούν τους εαυτούς τους για την κακοποίηση της μητέρας τους. Τα παιδιά των κακοποιημένων γυναικών υποφέρουν διότι πρέπει να παρακολουθούν ανήμποροι την κατάσταση καθώς η μητέρα τους είναι χτυπημένη και οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να την σώσουν.

    Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθηθούν οι γυναίκες και τα παιδιά ώστε να αντιμετωπίσουν την οικογενειακή βία. Το πρώτο βήμα είναι να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη δυναμική της βίαιης οικογένειας.

Το κράτος οφείλει να δημιουργήσει καταφύγια για κακοποιημένες γυναίκες, έτσι ώστε οι γυναίκες και τα παιδιά να έχουν κάπου να πάνε για την ασφάλειά τους. Να γίνει συνεργασία με τις τοπικές υπηρεσίες προστασίας του παιδιού για να βρουν πόρους ούτως ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Μέσω ειδικών μαθημάτων τα οποία θα εισαχθούν στα σχολεία να μάθουν στα παιδιά για τη μη βίαιη επίλυση συγκρούσεων, τον έλεγχο του θυμού και άλλα τα οποία θα τους βοηθήσουν στη δημιουργία μια σωστής σχέσης στο μέλλον. Επίσης, η εισαγωγή ψυχολόγων όπου κριθεί απαραίτητο από τους ειδικούς. Σκοπός είναι η πρόληψη αλλά και η αντιμετώπιση του προβλήματος. Στόχος είναι να βοηθηθούν οι κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους και να εξέλθουν ασφαλείς από τη βίαιη κατάσταση.

Η λύση για να σταματήσει η βία στην οικογένεια έγκειται στον καθένα μας. Όταν καταλάβουμε αυτό το κρίσιμο κοινωνικό ζήτημα, θα ξεπεράσουμε τον φόβο μας για την εργασία με κακοποιημένες οικογένειες, και θα είμαστε σε θέση να προσεγγίσουμε και να βοηθήσουμε όσους το χρειάζονται. Επομένως, η ευθύνη είναι αφενός ατομική και αφετέρου συλλογική.