Ευρωπαϊκή Ένωση

 

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Η πρώτη συνθήκη προς ένα συνεργατισμό χωρών εντός του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, ήταν η Συνθήκη Άνθρακα και Χάλυβα το 1952 θέτοντας σε ισχύ  τη Συνθήκη των Παρισίων. Ο σκοπός αυτής της Συνθήκης ήταν να θέσει την παραγωγή και εμπορία του άνθρακα και του χάλυβα, δηλαδή των δύο κύριων πρώτων υλών της πολεμικής βιομηχανίας μέχρι και το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό κοινή διαχείριση των πρώην εμπολέμων κρατών. Οι καταβολές της Ε.Ε προέρχονται από τις Συνθήκες της Ρώμης του 1957 οι οποίες προέβλεπαν την ίδρυση της Ε.Ο.Κ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) καθώς και της Ε.Κ.Α.Ε (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας). Υπεγράφησαν από εκπροσώπους  των χωρών  του Βελγίου, της Δυτικής Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας , του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας. Η μεγαλύτερης σημασίας συνθήκη για ολόκληρη την Ευρώπη είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ που υπογράφτηκε το 1991, από τους τότε δώδεκα υπουργούς εξωτερικών των κρατών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας που τη συγκροτούσαν. Η εν λόγω συνθήκη αποτελεί την μετεξέλιξη της τότε  Ε.Ο.Κ σε Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε).

Αργότερα το 2007 υπογράφτηκε η Συνθήκη της Λισσαβόνας η οποία ουσιαστικά εφαρμόζει πιο αποτελεσματικά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ τροποποιώντας τις υπάρχουσες συνθήκες της Ε.Ε υποκαθιστώντας το  απορριφθέν «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα» με άλλη ονομασία.  Αυτές ήταν οι Συνθήκες που καθόρισαν τον σημερινό χαρακτήρα της Ε.Ε.

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Ο πυρήνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ξεκάθαρα νεοφιλελεύθερος , καπιταλιστικός και αντιλαϊκός, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία σε επίπεδο πολιτικής Ανάλυσης των δεδομένων από την Αριστερά. Ο σκοπός της είναι ξεκάθαρος, να αλλάξει το συσχετισμό των δυνάμεων μειώνοντας τη δύναμη των συνδικάτων, αποδομώντας την ταξική πάλη και να αυξήσει τα κέρδη για το Κεφάλαιο. Το απάνθρωπο οικονομικό πλαίσιο που εφαρμόζει η Ε.Ε λειτουργεί σαν μέγγενη για τα εργασιακά δικαιώματα και γκιλοτίνα για τις κυβερνήσεις, αφού είναι υποχρεωμένες να εφαρμόσουν τις αντιλαϊκές ντιρεκτίβες που αποστέλλονται απ ‘ τις Βρυξέλλες. Για παράδειγμα ,η Λευκή Βίβλος, που εγκρίθηκε το 1993 με βασικούς άξονες την Ανταγωνιστικότητα , την Ανάπτυξη  και την Απασχόληση, συνέδεσε την ανάγκη εργασίας  με την υπερ-συσσώρευση  κερδών για το Κεφάλαιο μέσα από τη μείωση του εργατικού κόστους  την ανατροπή βασικών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η εν λόγω ντιρεκτίβα , είναι αυτή που εφάρμοσε την επέκταση των ωραρίων μερικής απασχόλησης.

Ουσιαστικά με αυτά τα εργαλεία επέτρεψε στο Κεφάλαιο να επιτεθεί στην εργατική τάξη, μειώνοντας μισθούς, καταπατώντας δικαιώματα με πρόσχημα την πρόσληψη περισσότερων μακροχρόνια ανέργων. Έθεσε επίσης και ζήτημα για αύξηση της κοινοτικής ανταγωνιστικότητας μέσω της εκμετάλλευσης του φτηνού εργατικού δυναμικού και τον δια βίου καταρτισμό και «εκπαίδευσης» της εργατικής τάξης υποβαθμίζοντας με τέτοιο τρόπο την παιδεία υποδουλώνοντας την τελευταία στο νόμο της Αγοράς.

Σήμερα λόγω της οικονομικής κρίσης, το αντιδραστικό ρεύμα απέναντι στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζει η Ε.Ε έχει γιγαντωθεί. Η συνθήκη του Μάαστριχτ  αποτελεί την πηγή όλων των δεινών που υφίστανται οι λαοί της Ευρώπης . Ουσιαστικά, η εν λόγω συνθήκη εφάρμοσε την  καπιταλιστική ενοποίηση των οικονομιών της Ευρώπης όπως έχει διαφανεί με τα σημερινά δεδομένα.  Η Ευρώπη στην ανάγκη να αποτελέσει καπιταλιστικό κέντρο συσσώρευσης μεγαλύτερου κέρδους αλλά και να βγει νικήτρια στον ατέρμονο και αδυσώπητο ανταγωνισμό με  τις προηγμένες καπιταλιστικές οικονομίες των ΗΠΑ, Ιαπωνίας αλλά και της  ανερχόμενης Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας προχώρησε στη δημιουργία μιας νεοφιλελεύθερου τύπου δομημένης οικονομίας.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ σχεδιάστηκε για να καταστήσει την Ευρώπη ως πόλο προσέλκυσης επενδύσεων αλλά και μηχανισμό διεύρυνσης των ευρωπαϊκών κεφαλαίων και συσσώρευσης πλούτου στους Κεφαλαιοκράτες της Ευρώπης. Έπρεπε να αντιμετωπιστεί η επιρροή, η επίδραση και η ασύμφορη κερδοφορία των αμερικάνικων κεφαλαίων στον ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο από τη  εποχή του «Σχεδίου Μάρσαλ» αλλά και να δράξει την ευκαιρία για την εκμετάλλευση της ραγδαίας ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.

Η ολοκληρωτική άρση των περιορισμών διακίνησης κεφαλαίων, η θέσπιση της ανοιχτή αγοράς και ο ελεύθερος ανταγωνισμός αποτυπώνουν το βαθύ καπιταλιστικό χαρακτήρα της Ε.Ε αλλά και την όξυνση των ανισοτήτων στο εσωτερικό της. Ανταγωνιστικότητα για την Ε.Ε είναι εξευτελιστικοί μισθοί πείνας για τον εργάτη και τεράστια κέρδη για το Κεφάλαιο . Για το ιερατείο του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού η Ανταγωνιστικότητα χαρακτηρίζεται και ως «ελαστικότητα» στις εργασιακές σχέσεις.

Προχωρώντας στη θέσπιση μιας ενοποιημένης ευρωπαϊκής οικονομίας, η  Ε.Ε προώθησε και ένα πρόγραμμα σύγκλισης το οποίο θα δέσμευε τα κράτη μέχρι το 1996. Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό το πρόγραμμα σύγκλισης εξακολουθεί να δεσμεύει στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Το πρόγραμμα σύγκλισης όριζε να περιορίσουν το ρυθμό πληθωρισμού στο 4 – 5%, να μειώσουν τα ελλείμματα του Δημοσίου, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στο 3% ,να περιορίσουν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 60%,να συμπιέσουν τα επιτόκια των δανείων, ώστε να μην υπερβαίνουν τις 2 ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με τα χαμηλότερα επιτόκια των χωρών – μελών της ΕΟΚ.  Όποια χώρα δεν τηρεί επακριβώς το γράμμα του νόμου τιμωρείται σύμφωνα με το «ιερατείο» της Ε.Ε.

Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός Νότος βρίσκεται κάτω από τα δεσμά του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου εκβιάζοντας τον με πακέτα «διάσωσης» για να προχωρήσει σε λήψη αποφάσεων με αντιλαϊκό χαρακτήρα ώστε να μπορέσουν υποτίθεται να τηρήσουν τις συνθήκες ,τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες και να εξυγιάνουν τις οικονομίες τους καθιστώντας αυτές πιο «ανταγωνιστικές».

Με άλλα λόγια να προχωρούν σε μείωση συντάξεων και μισθών , αποκρατικοποιήσεις και ξεπούλημα των κρατικών υπηρεσιών σε ιδιωτικά Κεφάλαια, κατάργηση των Συμβάσεων εργασίας αφήνοντας με αυτό τον τρόπο  απροστάτευτη την εργατική τάξη ούτως ώστε το Κεφάλαιο να μπορεί να μειώσει το εργατικό κόστος και να συσσωρεύσει περισσότερο πλούτο καθώς και σε περαιτέρω αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης με πρόσχημα την ανεπάρκεια των ασφαλιστικών ταμείων.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να ζητεί αναθεώρηση του προϋπολογισμού σε περίπτωση που ένα κράτος- μέλος παρουσιάζει απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους . Με απλά λόγια, υποκαθίστανται τα έθνη – κράτη από την Ευρωπαϊκή επιτροπή.

ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

Όπως έλεγε και ο Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν « Ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» στα « Άπαντα» του. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με σύμμαχο το ΝΑΤΟ, μέσω της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ασφάλειας, προωθούν επιδρομές αναπαράγοντας τη βία και την αποσταθεροποίηση στην Μέση Ανατολή.  Τα παραδείγματα της Λιβύης, του Κοσσόβου, της Γιουγκοσλαβίας, του Μαυροβούνιου και ιδιαίτερα της Συρίας αποδεικνύουν πως ο πόλεμος που διεξάγει υπόγεια ή φανερά, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πόλεμος για το μοίρασμα του κόσμου και τον επανακαθορισμό των αποικιών, των «σφαιρών επιρροής του χρηματιστικού κεφαλαίου.  Με απλά λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά «γη και ύδωρ» από τους λαούς για να ικανοποιήσει τις  ανάγκες του Κεφαλαίου για νέες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Η οικονομική κρίση που προκάλεσε η ανεπάρκεια και η ανηθικότητα του Καπιταλισμού τον οδήγησε στον παρασιτισμό του και αυτό εκφράζεται στο ανώτερο ιστορικό του στάδιο τον ιμπεριαλισμό .  Ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών ακρωτηριάζοντας εθνικές κυριαρχίες είναι πρώτιστος στόχος στην ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Κεφάλαιο δεν νοιάζεται για καμιά ανθρωπιστική κρίση , για κανένα μετανάστη μονάχα για το «υπερκέρδος» του, διότι είναι σε αυτό το επίπεδο που απομυζούν οι καπιταλιστές από την εργατική τάξη. Προκειμένου το Κεφάλαιο να ελέγχει τις εισροές των λαθρομεταναστών στην Ευρώπη κατάρτισε τη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, η οποία συνθήκη μετέτρεψε τις χώρες της Νότιας Ευρώπης σε αποθήκες ψυχών . Ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ (ή Κανονισμός 343/2003 ) είναι νομικό κείμενο που θεσπίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζει τη χώρα η οποία θα είναι υπεύθυνη για να δώσει άσυλο στον αιτούντα πρόσφυγα. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, ο μετανάστης δικαιούται να ζητήσει άσυλο στην ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εισέλθει την πρώτη φορά. Μετανάστες οι οποίοι εισέρχονται στην χώρα μέλος Ε.Ε και κατόπιν μεταβαίνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει, σύμφωνα με τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, να επιστρέφονται πίσω στην χώρα εισδοχής. Η Ε.Ε με την πολιτική της αποσταθεροποίησης , τις υπόγειες ραδιουργίες, στην Μέση Ανατολή είναι υπεύθυνη για την μετατροπή της Μεσογείου σε ένα απέραντο θαλάσσιο τάφο. Όταν , η Ε.Ε πάψει να αποσταθεροποιεί την Μέση Ανατολή τότε θα καταλαγιάσει και ο θάνατος στη θάλασσα της Μεσογείου. Πρέπει να υπάρξει ποσόστωση των μεταναστών σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια, είναι αδύνατον δυο χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα να επωμιστούν το βάρος της διάσωσης και της προσφοράς ασύλου για χιλιάδες πρόσφυγες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αντιδραστική στην ταξική πάλη και έχει μετατρέψει την λέξη «λαός» σε «κοινωνία πολιτών» . Ουσιαστικά όποιος δεν είναι πολίτης ανήκει στο περιθώριο; Στόχος είναι η άμεση υποταγή του λαού στις επιταγές του Κεφαλαίου. Το ευρωπαϊκό σύνταγμα  εφαρμόζει  πιστά τις πρόνοιες του Νεοφιλελευθερισμού. Η έντονη πολιτικοποίηση των αγώνων του λαού με προμετωπίδα την αντίσταση κατά του Νεοφιλελευθερισμού, των πολιτικών λιτότητας και της καταστολής είναι ελπιδοφόρα. Η Ευρώπη επιβάλλεται να αλλάξει και πρέπει να αλλάξει. Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για την Αριστερά, ώστε να ηγεμονεύσει των προσπαθειών για μετασχηματισμό της Ε.Ε  σε ένα οικοδόμημα όπου οι αλλαγές θα προέρχονται από την ενδυνάμωση της ταξικής πάλης, αλλά και της αλληλεγγύης. Στόχος μας είναι η ανατροπή της υπάρχουσας Ε.Ε και το κτίσιμο ενός νέου κόσμου, του ουμανισμού ,του παγκοσμιοποιημένου σοσιαλισμού. Όπως ορθά λέχθηκε από την Ρόζα Λούξεμπουργκ (1904) «Το καθήκον που εγείρεται μπροστά μας δεν είναι απλά να ασκήσουμε κριτική στις πολιτικές των κυριάρχων τάξεων από την οπτική της υπάρχουσας κοινωνίας, αλλά επίσης να αντιπαραβάλουμε την υπάρχουσα κοινωνία με το ιδεώδες μίας σοσιαλιστικής κοινωνίας».