ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΔΕΚ

Το κράτος του Ισραήλ, οι φονιάδες με μηδαμινή ιστορία άλλα πλούσιο ποινικό μητρώο. Αυτοί που τώρα είναι υπερασπιστές της δικής μας χώρας ταυτόχρονα δεν σέβονται τη χώρα της Παλαιστίνης. Αυτοί που αναγνωρίζουν στην Κύπρο την Εισβολή και την Κατοχή από τους Τούρκους δεν αναγνωρίζουν την δική τους εισβολή και κατοχή στη Παλαιστίνης. Αλλά ποιος μπορεί να κρίνει μια υπερδύναμη ;;

 

Ποια από τις δυτικές κυβερνήσεις μιλά ανοικτά για το θέμα της Παλαιστίνης; Αφού οι περισσότερες χώρες έχουν οικονομικά συμφέροντα με το Ισραήλ.

 

 

Αθώα παιδιά σκοτώνονται , άνθρωποι φυλακίζονται χωρίς δίκη, και παράλληλα δεν επιτρέπουν σε κανένα συγγενή, φίλο, δικηγόρο να τους επισκεφθεί.

 

Ο Παλαιστινιακός λαός υπόκειται στον ανθρώπινο εξευτελισμό στην υπέρτατη του μορφή από τους στρατιώτες του Ισραήλ που δεν σέβονται ούτε τους άοπλους ούτε τα γυναικόπαιδα.

 

 

Αυτός ο λαός, που μοιράζεται πολλά κοινά με το δικό μας, δεν έχει πάψει λεπτό να αγωνίζεται και να πεθαίνει για την ελευθερία του και την αξιοπρέπεια του. Ο Παλαιστινιακός λαός δολοφονείται με την σύμφωνη γνώμη των αμέτοχων κυβερνήσεων των Δυτικών Χωρών . Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΗΕ σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στη καθημερινή σφαγή που δέχεται ο Παλαιστινιακός λαός.

 

 

Περισσότερα από 1.396 άτομα έχουν δολοφονηθεί , ενώ έχουν φυλακιστεί παράνομα περισσότερα από 6.742 άτομα από τα οποία τα 1467 είναι παιδιά και 156 γυναίκες.

 

 

Το έγκλημα που διαπράττεται καθημερινά έχει ως στόχο την φυλετική εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού .

 

 

Το παιδί στην πιο κάτω φωτογραφία φωτογραφία χτυπήθηκε από ισραηλινό σκοπευτή

 

Πάμπος Χαραλάμπους

Γραμματέας Μαθητών

Νεολαίας ΕΔΕΚ

18-04-2018

Πέντε χρόνια μετά την επίσημη έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, τις αιμοσταγείς επελάσεις των μακελάρηδων ισλαμιστών τρομοκρατών, τη δολοφονική ρίψη χημικών όπλων σε σχολεία και νοσοκομεία, οι διεθνιστές και ειρηνοποιοί Δυτικοί αποφάσισαν τα ξημερώματα της 14ης Απριλίου να επιβάλουν την ειρήνη μέσα από μία ανελέητη επιχείρηση βομβαρδισμών.

 

«Όταν αυτοί που είναι ψηλά μιλάνε για ειρήνη ο απλός λαός ξέρει πως έρχεται πόλεμος. Όταν αυτοί που είναι ψηλά καταριούνται τον πόλεμο οι διαταγές για επιστράτευση έχουν υπογραφεί.» Αυτό που έχει γράψει κάποτε ο Μπρέχτ καταδικάζοντας κάθε είδους πολεμική επιχείρηση, το μετουσίωσαν σε πράξεις οι Αμερικάνοι, οι οποίοι έχοντας αυτοανακηρυχθεί σε πολεμιστές της ειρήνης και της ασφάλειας, αποφάσισαν να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους, όπως ακριβώς έπραξαν στον Ιράκ και το Αφγανιστάν, επιλέγοντας να χτυπήσουν όχι καίριες στρατηγικές θέσεις ούτε στρατόπεδα των Ισλαμιστών τρομοκρατών αλλά αμάχους. Οι πόλεις της Συρίας παραδόθηκαν αβοήθητες στον αδίστακτο επεκτατισμό των Αμερικανών και των συμμάχων τους.

 

Η Κύπρος συμμετείχε άθελά της σε αυτήν επιχείρηση, καθώς οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν τις βάσεις του Ακρωτηρίου για την απογείωση των πολεμικών τους αεροσκαφών. Η κυβέρνηση έσπευσε να μας καθησυχάσει λέγοντας πως δεν θα επηρεαστεί το νησί μας από τις πολεμικές επιχειρήσεις της Συρίας, διότι ο πόλεμος αυτός δεν είναι δικός μας. Δυστυχώς αυτός ο πόλεμος είναι και δικός μας. Όταν βλέπουμε το ασταμάτητο και ανελέητο αιματοκύλισμα αμάχων, οικογένειες να ξεκληρίζονται, τα νοσοκομεία να είναι γεμάτα από σωρούς παιδιών, δεν είναι δυνατόν αυτός ο πόλεμος να μην είναι και δικός μας.

Η Νεολαία ΕΔΕΚ  δεν θα αποτελέσει ποτέ την μαριονέτα των σύγχρονων σταυροφόρων της Ανατολής, δεν θα στηρίξει σε καμία περίπτωση ούτε τις ειρηνευτικές δυνάμεις του Τραμπ και των συμμάχων του ούτε όμως και την δολοφονική κυβέρνηση του Άσαντ. Θα σταθούμε με κάθε προσωπικό κόστος στο πλευρό του Συριακού Λαού, του μοναδικού πραγματικού θύματος σε αυτό το έγκλημα. Θα σταθούμε δίπλα στους Σύριους με δυναμικές κινητοποιήσεις και όχι κατακλύζοντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με φωτογραφίες νεκρών παιδιών παρακαλώντας την Αμερική και την Ευρώπη να λυπηθούν για τα εγκλήματα που διαπράττουν.

 

Η Νεολαία ΕΔΕΚ θα είναι στην πρώτη γραμμή της αντίδρασης και της αντίστασης. Κυπριακέ λαέ αυτός ο πόλεμος είναι και δικός σου αποφάσισε λοιπόν αν θα είσαι συνένοχος στο έγκλημα τους!

 

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

15/04/2018

«Όταν η Κύπρος θα στήνει αναθέματα στους εθνοπροδότες δολοφόνους, στα καθάρματα και αποβράσματα της κοινωνίας, ο λαός θα γεμίζει με ανδριάντες τις πλατείες της ευγενικής μορφής του πρωτομάρτυρα της Λευτεριάς και της Δημοκρατίας».

Αυτά ανέφερε ο επικήδειος του αιώνιου ηγέτη της ΕΔΕΚ Βάσσου Λυσσαρίδη κατά την νεκρώσιμο ακολουθία του δολοφονημένου, από τα ανδρείκελα του Γρίβα, Κόκου Φωτίου.

Ο Κόκος Φωτίου μέλος της ΕΔΕΚ , δέχθηκε στις 5 Απριλίου του 1973, επίθεση από τρεις οπλοφόρους της ΕΟΚΑ Β’. Ο Κόκος υπήρξε υποστηρικτής του Μακαρίου και ένθερμος πολέμιος της ΕΟΚΑ Β’, κάτι που τελικά, όπως φαίνεται οδήγησε στην δολοφονία του. Η δράση του ενόχλησε πολλούς και κυρίως τον «Εθνικό Προδότη» Γρίβα. Αυτό μαρτυρά άλλωστε και η προκήρυξη της ΕΟΚΑ Β’ για την ανάληψη της δολοφονίας του ήρωα Φωτίου αναφέροντας ότι «οι επιτιθέμενοι Παρακρατικοί Δολοφόνοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα έχουν την τύχη του Φωτίου, εάν δεν συνετιστούν».

Το λαμπρό θυσιαστήριο του Κόκου Φωτίου μας θυμίζει συνεχώς πως όταν οι «Εθνικοί Σωτήρες» μας υπονόμευαν και υπέσκαπταν την κρατική μας υπόσταση, ο Βάσσος Λυσσαρίδης και η ΕΔΕΚ μετατράπηκαν σε άγρυπνους φρουρούς και μαχητές προάσπισης της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας και της εθνικής επιβίωσης του Κυπριακού ελληνισμού.

Η Νεολαία της ΕΔΕΚ,  αποτίει σήμερα φόρο τιμής στο γενναίο μέλος της ΕΔΕΚ Κόκο Φωτίου, υποσχόμενη πως ως νέοι σοσιαλιστές, που το πνεύμα μας έχει γαλουχηθεί από αυτά τα πρότυπα θάρρους και αγωνιστικότητας,  θα παραμείνουμε και σήμερα μπροστάρηδες και πρωταγωνιστές στην αντιμετώπιση νέων κινδύνων που έχουν ως στόχο να πλήξουν τα πολιτικά και εδαφικά συμφέροντα της πατρίδας μας.

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

05-04-2018

 

 

«Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να διαμαρτυρηθούμε. Επί πολλά χρόνια έχουμε δείξει απίστευτη υπομονή. Έχουμε δημιουργήσει μερικές φορές στους λευκούς αδελφούς μας την εντύπωση ότι μας άρεσε ο τρόπος με τον οποίο μας μεταχειρίζονταν. Ήρθαμε, όμως, εδώ για να λυτρωθούμε από την υπομονή εκείνη που μας κάνει να υπομένουμε οτιδήποτε το λιγότερο από την ελευθερία και τη δικαιοσύνη».

Αυτή ήταν η εναρκτήρια εισαγωγή της πρώτης επίσημης ομιλίας του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ως εξελεγμένου προέδρου της ομάδας υπεράσπισης των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών. Τότε το αμερικανικό έθνος είχε μόλις αποκτήσει μία νέα φωνή.

 

Η φωνή του ιεροκήρυκα της αγάπης, της δικαιοσύνης και της ισότητας ταρακούνησε συθέμελα τη ρατσιστική αμερικανική κοινωνία. Η δεκαετία του 50΄ και του 60΄ του ανήκει πολιτικά και ιδεολογικά. Ο άνθρωπος που είχε απλά ένα όνειρο, το όνειρο της αξιοπρεπούς ζωής  μέσω της κατάρριψης των φυλετικών διακρίσεων, κατάφερε να μετουσιωθεί σε σύμβολο αγάπης, πίστης και αφοσίωσης. Η μεγαλύτερη νίκη του δεν ήταν το Νόμπελ Ειρήνης που κέρδισε το 1964 αλλά η  ψήφιση του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, που εξουσιοδότησε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επιβάλλει την απάλειψη των φυλετικών διακρίσεων στους δημόσιους χώρους και να διώκει ποινικά τις διακρίσεις, τόσο στα κρατικά μέσα κοινής ωφέλειας, όσο και στην απασχόληση.

 

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πολεμήθηκε με κάθε τρόπο ακόμα και εκ των έσω. Στις 4 Απριλίου του 1969 ο Μάρτιν δολοφονείται από ένα αμερικανό λευκό ελεύθερο σκοπευτή. Όλοι έσπευσαν να αποδώσουν τα αίτια στις ακραίες ρατσιστικές αντιλήψεις του δολοφόνου. Η φωνή του Μάρτιν σίγησε για πάντα, όχι όμως και ο αγώνας του. Το όνειρό του ταξίδεψε παντού, βρήκε νέους εκφραστές, νέα σύμβολα, νέες μάχες γιατί όπως είχε πει και ο ίδιος

«Αν ένας άνθρωπος δεν έχει βρει κάτι για το οποίο θα πέθαινε, δεν αξίζει να ζει.»

 

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

04-04-2018

 

 

Την 1^η Απριλίου 1955 ήχησε περήφανα η Ελληνική ψυχή της Κύπρου. Ο πόθος , το όνειρο και η αδούλωτη επιθυμία για λευτεριά έλαβαν σάρκα και οστά το ξημέρωμα της 1Απριλιάς οδηγώντας όλους τους Κυπρίους να ξεκινήσουν τον δικό τους αγώνα ενάντια στο κατακτητή τους χωρίς το παραμικρό ίχνος φόβου και δισταγμού.

 

Τα κατορθώματα των αγωνιστών μας και το πείσμα τους που ξεπερνούσε το αίσθημα του θανάτου ταρακούνησαν τα θεμέλια της Αγγλικής αυτοκρατορίας . Η διεθνής κοινότητα εξέφραζε το θαυμασμό της για τα αγωνιστικά πεπραγμένα των Κυπρίων .

 

Σε αυτό τον αγώνα λάβανε μέρος όλοι οι Κύπριοι πολίτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα διότι ο αγώνας για λευτεριά δεν γνωρίζει ηλικία , κομματική και πολιτική απόχρωση. Αυτός ο αγώνας μας χάρισε ήρωες που ο θάνατος τους μας γαλούχησε με την αγάπη για τη πατρίδα μας , με αγωνιστικότητα και αδούλωτο φρόνημα. Οι χαροκαμένες μανάδες έστελναν με περηφάνια τα παιδιά τους στην αγχόνη με την ελπίδα ότι επαύριον θα ξημέρωνε η λευτεριά .

 

Η ΕΟΚΑ μας δείχνει το δρόμο για τον αιώνιο αγώνα για την λευτεριά της κατεχόμενης πατρίδας μας. Ο Βαγορής , Ο Ζήδρος , ο Φώτης και οι υπόλοιποι γνωστοί και άγνωστοι μάρτυρες υπέρ της πατρίδος περιμένουν από τη νέα γενιά της Κύπρου να κρατήσει ξανά με περηφάνια τα λάβαρα του έθνους και της Επανάστασης σε μια πατρίδα λεύτερη και δημοκρατική .

 

 

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

1 Απριλίου 2018

 

Η 21^η Μαρτίου έχει οριστεί ως η παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού. Δυστυχώς εν έτη 2018 αφιερώνουμε μια ημέρα για να στηλιτεύσουμε αυτό που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανθρώπινη υπόσταση και λογική. Αποτελεί γενική ομολογία πλέον πως κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται ρατσιστής αλλά πλάθεται άλλοτε από τις περιστάσεις και άλλοτε ακολουθώντας λανθασμένες και άρρωστες ιδεολογίες που παρεισφρέουν στην κοινωνία μας συνειδητά και δυστυχώς χωρίς καμία τιμωρία.

 

Ο ρατσισμός αποτελεί την μεγαλύτερη αρρώστια μιας κοινωνίας. Έχει τη δύναμη να την κατασπαράξει, όπως ακριβώς κάνει με τα θύματά του, και να πλάσει ένα έκτρωμα που αποτελεί μια ωμή αναπαραγωγή μίσους και βίας εναντίων όλων όσων θεωρεί διαφορετικά. Το αποτέλεσμα είναι θανατηφόρο. Πως μπορεί άλλωστε να επιβιώσει μία κοινωνία φθόνου και αντιπαλότητας; Πως μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο και ένα ελπιδοφόρο μέλλον; Ο ρατσισμός είναι το φάντασμα του παρελθόντος που επιστρέφει εκ νέου για να παγώσει το τώρα και να νεκρώσει το αύριο.

 

Και επειδή σήμερα ο ρατσισμός έχει την τιμητική του εμείς δεν σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε τον ασφαλή, σίγουρο δρόμο των πολλών, ούτε να χαϊδέψουμε τα αυτιά των φορέων και των υπευθύνων της κοινωνίας μας. Ο ρατσισμός πηγάζει από την άγνοια και η άγνοια από την αμάθεια η ακόμα χειρότερα από την ημιμάθεια. Το μοναδικό φάρμακο για την ίαση του ρατσισμού είναι η Παιδεία. Εκεί οφείλει να ενσκήψει το κράτος, και να αφιερώσει τα μέγιστα, εάν επιθυμεί την εξάλειψη αυτού του προβλήματος. Εκεί ακριβώς οφείλουμε και εμείς ως νεολαία να στηριχθούμε.

 

“Κανείς δεν γεννιέται, μισώντας κάποιον για το χρώμα του δέρματος, την καταγωγή ή τη θρησκεία του. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να μισούν κι αν μπορούν να διδαχθούν το μίσος, μπορούν να διδαχθούν και την αγάπη, γιατί η αγάπη έρχεται πιο φυσικά στην ανθρώπινη καρδιά, παρά το αντίθετο”.  Νέλσον Μαντέλα

 

 

 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σηματοδοτεί τις θυσίες και τα επιτεύγματα των γυναικών όλου του κόσμου για πάνω από ένα αιώνα. Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.

 

Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας εορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Το 1911, η Ημέρα της Γυναίκας διοργανώθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία με πρωτεργάτη τη θεωρητικό Κλάρα Τσέτκιν, μαζί με 100 εκπροσώπους από 17 χώρες. Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία.

 

Στα βάθη της Ιστορίας της ανθρωπότητας υπήρξαν γυναίκες, οι οποίες με τη ζωή και το έργο τους, με την τόλμη και το αίσθημα της αυταπάρνησης, με την ευαισθησία και κυρίως με ένα όραμα για ένα καλύτερο αύριο, άλλαξαν τον κόσμο προς το καλύτερο. Υπήρξαν και κάποιες, των οποίων η αύρα από μόνη της ήταν τέτοια, ώστε να μείνουν ζωντανές, ακόμη και πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους. Έκαναν αυτό που είχε πει εύστοχα ο Μαρξ: «την ιστορία την φτιάχνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά δεν την φτιάχνουν έτσι όπως θα ήθελαν. Δεν την φτιάχνουν κάτω από περιστάσεις που διαλέγουν οι ίδιοι, αλλά κάτω από τις περιστάσεις στις οποίες βρίσκονται.»

 

 

Σε όλες αυτές τις γυναίκες που με τους αγώνες τους προσπάθησαν να αλλάξουν τον κόσμο, σε όλες αυτές που έκανα τα πιο αγνά τους όνειρα για ειρήνη, δικαιοσύνη και ισότητα πράξη, σε όλες αυτές που μετουσιώθηκαν σε παγκόσμια σύμβολα αγάπης και αλτρουισμού, ως Νεολαία οφείλουμε να υποκλιθούμε στο μεγαλείο της ψυχής τους. Μας άφησαν μια σπουδαία παρακαταθήκη πράξεων, ιδεών, έργων που έχουμε χρέος να συνεχίσουμε. Το κόκκινο τριαντάφυλλο που χαρίζουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα αποτελεί μια έκφραση σεβασμού, η συνέχιση του δικού τους αγώνα θα αποτελέσει πράξη βαθύτατης ευχαριστίας για το έργο τους.