τιμή

 «Ένα Έθνος χωρίς επαναστατημένα νιάτα είναι χαμένο»

Τιμούμε σήμερα την εξέγερση της 17^ης Νοεμβρίου 1973, η οποία ουσιαστικά αποτέλεσε την αρχή τους τέλους του καθεστώτος της Χούντας των Συνταγματαρχών.

 

Η εξέγερση ήταν αποτέλεσμα των μακροχρόνιων και επίπονων αγώνων ενάντια στην Χούντα και το φασιστικό της καθεστώς. Τα ελληνικά νιάτα γι’ άλλη μια φορά έδειξαν ότι αντιστέκονται στη βία, στο άδικο.  Έδειξαν ότι υπερασπίζονται την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Έδειξαν ότι είναι γνήσιοι εραστές της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, θυσιάζοντας μέχρι και τη ζωή τους για αυτά.

 

Σήμερα 42 Χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση των Φοιτητών του Πολυτεχνείου τα μηνύματα παραμένουν επίκαιρα.  Η ανάγκη απεξάρτησης μας από τους ιμπεριαλιστές, η ανάγκη μας και η θέλησή μας για απελευθέρωση και δημοκρατία, για ανθρώπινες συνθήκες ζωής μας ωθούν να στήσουμε τα δικά μας ‘’Πολυτεχνεία’’.  Για να  ξεμπροστιάσουμε τη βαρβαρότητα που στο βωμό του κέρδους στήνει πολέμους και γενοκτονίες ενάντια σε χώρες και  λαούς, οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπων στη μετανάστευση, βγάζει στην ανεργία τη νέα γενιά. Ας στήσουμε τα δικά μας Πολυτεχνεία ενάντια, στη διάλυση της παιδείας και της υγείας,   στον εργασιακό μεσαίωνα, στην καταπάτηση της ελευθερίας μας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών μας, ενάντια στην υποδούλωση και στην εκμετάλλευση.

 

Τα γεγονότα πρέπει να μας διδάσκουν και το Πολυτεχνείο με τον αγώνα του μας διδάσκει ότι ο λαός ενωμένος οργανώνεται και νικά τον οποιοδήποτε εχθρό του. Ενότητα κι αποφασιστικότητα είναι το νόημα της Ειρηνικής πορείας που κλείνει κάθε χρόνο τη γιορτή.

 

Ας σταθούμε κι εμείς μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου, ταπεινοί προσκυνητές, κι ας προσευχηθούμε ν” απαλύνουν οι ψυχές όλων μας. Και η μνήμη να μη χρειασθεί παρά για να διδάξει σ” όλους μας πόσο μεγάλο είναι το χρέος μας να διαφυλάξουμε το αγαθό της δημοκρατίας και της ελευθερίας, Εθνικής, Πολιτικής, Κοινωνικής.

 

 ‘’Στ’ αυτιά μας Θ” αντηχεί κάθε χρόνο αυτές τις μέρες. Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο ο Σταθμός των ελεύθερων Ελλήνων: Γιατί τούτος ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.’’

 

 

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

17 Νοεμβρίου 2015

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα που έφερε τίτλο Πρωθυπουργού, Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.

Η Νεολαία ΕΔΕΚ τιμά την Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων και το έπος του 1940.   Τιμούμε το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού ο οποίος ενωμένος έδωσε τη μάχη ενάντια στην κατοχή, ανατρέποντας τα σχέδια και την επεκτατική πολιτική του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι.

Η Κύπρος βιώνει επί 41  χρόνια την κατοχή από τον Τούρκο εισβολέα.  Τα μηνύματα του έπους του ’40 αποτελούν λαμπρό παράδειγμα μίμησης και ενισχύουν τα αγωνιστικά συναισθήματα και τις δυνάμεις του Κυπριακού Ελληνισμού για αγώνα μέχρι την πλήρη απόσειση του Τούρκου εισβολέα.

 

Τα μηνύματα του έπους του ’40 πιο διαχρονικά από ποτέ.  Σε μια εποχή που οι Τουρκικές προκλήσεις ολοένα και εντείνονται και η αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας στις διαπραγματεύσεις παραμένει αμετακίνητη, σε μια εποχή όπου η

Τρόικα επιβάλλει Νεοφιλελεύθερη υποταγή,   η ανάγκη για συλλογική αντίσταση κρίνεται επιτακτική.

Η Νεολαία ΕΔΕΚ τιμώντας το έπος του ’40  ανανεώνει την υπόσχεσή της για συνέχιση του διεκδικητικού αγώνα μέχρι την απελευθέρωση, ώσπου «Λεύτεροι να πορευτούμε σε λεύτερο Πενταδάκτυλο».

 

 

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

28/10/2015

Μια τυπική ανακοίνωση για τη θυσία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, είναι πολύ λίγη απέναντι στην αξιολογική και σημειολογική σημασία του αντιιμπεριαλιστικού και εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα  της ΕΟΚΑ , ενάντια στον Άγγλο αποικιοκράτη.

 

Αφού ο Άγγλος Πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ, δεν κράτησε τις  υποσχέσεις του για αυτοδιάθεση του Κυπριακού Λαού, αφού δεν έλαβε υπόψη του το Δημοψήφισμα του 1950, για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ο κυπριακός λαός πήρε τα όπλα.

 

Η γενναιότητα , η τόλμη των αγωνιστών ήταν τεραστίων διαστάσεων, ανεκτίμητης αξίας, όπου φόβισαν τον Άγγλο Κατακτητή. Αυτοί οι δειλοί, αυτοί οι Νάνοι , σκότωσαν στους τροχούς των βασανιστηρίων, στο βωμό των συμφερόντων τους, τόσες ψυχές που λαχταρούσαν την Λευτεριά. Γρηγόρης Αυξεντίου, Κυριάκος Μάτσης, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Μάρκος Δράκος, Πετράκης Γιάλλουρος, η λίστα  ατελείωτη.

 

Αυτά που δεν μας επέβαλαν με τις σφαίρες, μας τα επέβαλαν με την επαίσχυντη συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου. Ο Μακάριος με το πιστόλι στον κρόταφο χωρίς να ακούσει τις προτροπές του Βάσου Λυσσαρίδη να μην υπογράψει τη Συμφωνία, προχώρησε στην επικύρωσή της . Μια συμφωνία που αν και μας έδινε μια στοιχειώδη ανεξαρτησία για να συσταθεί η νεοσύστατη τότε Κ.Δ, έδωσε επεμβατικά δικαιώματα στην έως τότε αδιάφορη Τουρκία  αλλά και Βάσεις στους Άγγλους ούτως ώστε να διατηρών στρατιωτικές Μονάδες ακόμα και σήμερα. Και τέλος ένα Σύνταγμα το οποίο προκαλούσε διχόνοια και αστάθεια. Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά.

 

Εν κατακλείδι, ο αγώνας της ΕΟΚΑ, αποτελεί μνημείο αντίστασης των λαών , που επιζητούν λευτεριά. Δύσκολα στην σύγχρονη Κυπριακή Ιστορία μπορείς να βρεις ανθρώπους που αντιστάθηκαν στις βλέψεις των Μεγάλων Δυνάμεων, που δόθηκαν ψυχή τε και σώματι στον αγώνα για αξιοπρέπεια και λευτεριά. Και εδώ φτάνει κανείς να αναρωτιέται είμαστε άραγε ιστορική συνέχεια αυτών των Τιτάνων της Ελευθερίας.

 

Γραφείο Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

01/04/2015