Ένα σύνθημα αποτελούμενο από τρείς λέξεις ήταν αρκετό για να ενώσει τον ελληνικό λαό και να τον οδηγήσει στη μάχη για την ανατροπή της δικτατορίας. Στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητα και την θέλησή τους να αποκτήσουν το πολυπόθητο αγαθό της ελευθερίας.
Οι φοιτητές συνέχιζαν απτόητοι να συναθροίζονται, κάθε φορά και περισσότεροι. Δίπλα σε αυτούς τάχθηκαν πολίτες διαφόρων ηλικιών θέλοντας να φωνάξουν, να διεκδικήσουν και να αγωνιστούν ενωμένοι. Το Πολυτεχνείο είχε γίνει ο πυρήνας των αγωνιζομένων Ελλήνων.
Η Χούντα προσπάθησε πολλές φορές να διαλύσει την επανάσταση των φοιτητών μα δεν τα κατάφερνε, είχε την εντύπωση πως μόνο με τη χρήση βίας θα μπορούσε να τους ανατρέψει. Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασύροντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία. Το Πολυτεχνείο μετατράπηκε σε πεδίο μαχών, οι άοπλοι φοιτητές δέχονταν αβοήθητοι τα πυρά του ελληνικού στρατού. Οι τραυματίες ανέρχονταν σε χιλιάδες, οι επίσημοι νεκροί τριάντα τέσσερις, η χούντα νόμιζε πως είχε πετύχει την καταστολή της επανάστασης, νόμισε πως κατάφερε να επιβιώσει. Λογάριασε όμως λάθος, στις 23 Ιουλίου του 1974 η Χούντα των Αθηνών ανατρέπεται.
Η Νεολαία ΕΔΕΚ τιμά τους άγνωστους ήρωες του Πολυτεχνείου, τους φοιτητές που αγωνίστηκαν για την επαναφορά της ελευθερίας και της δημοκρατίας, τους πολίτες που στάθηκαν κοινωνοί και συμμέτοχοι στον κοινό αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας. Αυτούς που δεν δίστασαν να θυσιάσουν τη ζωή τους για την ελευθερία της Ελλάδας. Το Πολυτεχνείο Ζεί!
«Στον άγιο ήχο της φωνής: «Εδώ Πολυτεχνείο!…»
στο κάλεσμα της νιότης μας, που φέρνει προς το φως
άστραψε σ’ όλες τις ψυχές τ’ άφταστο μεγαλείο
της Λευτεριάς και ξέσπασε κάθε καημός κρυφός!
Τ’ ατράνταχτα τα στήθια σας, παιδιά, γινήκαν κάστρα,
και πάλεψαν σκληρά κι ορθά με τανκς και με πιστόλια
σαν η ψυχή σας έφερνε στον ουρανό και στ’ άστρα
το θρίαμβο της Λευτεριάς, μες σε βροχή από βόλια.
Στα παλληκάρια που’ πεσαν στην άνιση την πάλη
δόξα τούς πρέπει και τιμή μες σε χιλιάδες χρόνια!
Μα και σε σας που ζήσατε, για να χαρείτε πάλι
ολάκαιρη την Λευτεριά, την πάμφωτη κι αιώνια!..»
Φώτος Γιοφύλλης
Νεολαία ΕΔΕΚ
17 Νοεμβρίου 2019
