Χαιρετισμός Χρίστου Βαλιαντή στην εκδηλωση της Νεολαιας ΕΔΕΚ για το Δωρο Λοιζου, 05/09/2018

 

Ως πότε πια να κάθομαι

να γεμίζω τα χαρτιά με μελάνι

να πνίγομαι μέσα σε φτωχές αναμνήσεις;

Τί μου στέλνεις τούτα τα πρόσωπα

που ν’αγαπήσουν, ούτε ν ’αγαπηθούν ξέρουν;

που δεν μπορούν ν ’αγαπήσουν

ούτε τα μάτια μου, ούτε την ποίηση;

τι μου τα στέλνεις

και μου γεμίζουν τα χέρια αγκάθια,

τη ψυχή μου μουχλιασμένα σύννεφα;

τί μου στέλνεις τούτες τις νεκρόμασκες

να μου κλέβουν τη σκέψη, τις ώρες , το αίμα μου;

Τι να τους πώ, τι να τους δείξω για να πιστέψουν

που τ’αυτιά τους γέμισαν τσιμέντο

και τα μάτια τους τσιγαρόσκονη;

 

Τα ερωτήματα του Δώρου πολλά και αναπάντητα … τότε αλλά και σήμερα 44 χρόνια μετά την άναδρη δολοφονία του από τους φασίστες, κατά τη δολοφονική απόπειρα ενάντια στον ηγέτη του δημοκρατικού – αντιστασιακού Κινήματος Βάσο Λυσσαρίδη. Στέρησαν από τον Δώρο την δυνατότητα να γευτεί τους καρπούς του αγώνα του για δικαίωση και μαζί με αυτό στέρησαν και την Κύπρο από ένα λαμπρό νέο, που η φωτιά της ψυχής του φώτιζε κάθε δύσκολο και σκοτεινό μονοπάτι ενάντια στην αδικία.

 

Κριτικά σκεπτόμενος, διανοούμενος, ανήσυχος, αγωνιστής, ατρόμητος, θαρραλέος καθοδηγούμενος από τα πιστεύω και τα ιδανικά του χρησιμοποιούσε το δυνατότερο όπλο που είχε, τον λόγο του. Ο ποιητικός ο λόγος του Δώρου απλός, απέριττος, ανθρωπιστικός και συνάμα πολιτικός. Η ποίησή του φλογερή καθώς διαπνέεται από τα υψηλά ιδανικά και αρχές της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της πατρίδας. Ήταν εντός εισαγωγικών ένας «επικίνδυνος ποιητής» για όλα τα κατεστημένα, για όλους τους φορείς της αδικίας που έπρεπε, όπως έλεγαν προφητικά οι στίχοι του, «να πυροβοληθεί χωρίς προειδοποίηση».

 

Ο προβληματισμός του για τα όσα έβλεπε, βίωνε, ένιωθε και διέβλεπε γινόταν στίχος. Κάθε λέξη και πόνος, κάθε στίχος και μήνυμα… Μηνύματα διαχρονικά που δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε στα χνάρια του Δώρου. Ο Δώρος αν και ήταν άνθρωπος του λόγου δεν αρκέστηκε πότε μόνο σε αυτόν. Ήταν άνθρωπος της πράξης και μάλιστα της πρώτης γραμμής ως ένας άλλος Λόρκα υποστήριξε και θυσίασε τη ζωή του για τα πιστεύω του. Η στάση της πολιτείας απέναντι στη θυσία του δεν ήταν η αναμενόμενη, ενώ έγιναν προσπάθειες υποβάθμισης της. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η πολιτεία που υποβαθμίζει και προωθεί στρεβλώσεις της ιστορίας της είναι καταδικασμένη στην μιζέρια και την αποτυχία.

 

Τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνες και θυσίες. Παράδειγμα στις μέρες μας αποτελεί ο καθημερινός αγώνας που βρίσκεται η σημερινή κυπριακή κοινωνία και ο κάθε πολίτης της ξεχωριστά για επιβίωση και διατήρηση του κοινωνικού μας ιστού σε υγιή κατάσταση αλλά και η προσπάθεια για διατήρηση του κυπριακού ελληνισμού σε υψηλό βιοτικό επίπεδο που θα του επιτρέπει να δημιουργεί και να αξιώνει την αναγνώριση και την πρόοδο του.

 

Δεν θα μπορούσα , καθώς σήμερα τιμούμε τον καθηγητή, αγωνιστή και ποιητή Δώρο Λοίζο, να μην αναφερθώ στον εκπαιδευτικό κόσμο της Κύπρου που σήμερα αγωνίζεται για τη διατήρηση των θέσμιων του δημοκρατικού διαλόγου εργοδοτουμένων και εργοδότη αλλά και για την διαφύλαξη του δημόσιου σχολείου που με υπόρρητες αλλά καλοσχεδιασμένες ενέργειες υπονομεύουν την δημόσια παιδεία υποβαθμίζοντας την. Κάθε αγώνας έχει τις θυσίες του και με την στάση τους οι εκπαιδευτικοί μας φαίνεται να το γνωρίζουν καλά ακόμα και αν η κυβέρνηση προσπαθεί με τεχνάσματα και χρήση του συγκριτικού επιχειρήματος να αποπροσανατολίσει και να παραπλανήσει την κοινή γνώμη.

 

Αυτές τις μέρες δεν σας κρύβω ότι όταν έφερνα στο μυαλό μου τον Δώρο και τον αγώνα του σκεφτόμουν αγαπητοί τι θα έλεγε και τι θα έκανε ο Δώρος, για το περίφημο γλωσσάρι, που όντας ως καθηγητής και ιστορικός αγαπούσε την ελληνική γλώσσα που αποτελούσε και το όπλο εξωτερίκευσης των σκέψεων, των συναισθημάτων και του αγώνα του …. Μήπως αν αλλάξουμε τις λέξεις θα αλλάξουν τα γεγονότα; Τι είναι στα αλήθεια αυτό που μας δίνει άλλοθι στο να αλλάξουμε την έννοια των ελληνικών λέξεων και να βολέψουμε και να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα;

 

Με συγχωρείτε αν φαίνομαι σε κάποιους κάπως στενόμυαλος… Σκεπτόμενος την νεολαία μας, τα παιδιά μας αλλά και τις γενιές που θα ακολουθήσουν… διερωτώμαι πως θα κατανοούν και πως θα ερμηνεύουν τις σημερινές πηγές και τα γραφόμενα μας; τι θα πρέπει να πιστέψουν; Υπάρχει ή δεν υπάρχει κατοχή; έγινε ή δεν έγινε τελικά εισβολή; μήπως αλλάζει αν έγινε από τον Αττίλα ή από τα Τουρκικά στρατεύματα. Η ουσία αντιλαμβάνεστε είναι η ίδια όπως και αν την πούμε και όσο και αν προσπαθούμε να την ωραιοποιήσουμε για να φανούμε αρεστεί σε κάποιους. Πόσες τελικά υποχωρήσεις θα πρέπει να κάνουμε αναρωτιέμαι …

 

Σήμερα που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας κλέψουν τις σκέψεις, τις ώρες, το αίμα μας και τα όνειρα μας, να μας εξευτελίσουν με ένα μοναδικό δικό τους τρόπο οι φτωχοί αυτοί μίζεροι άνθρωποι. Σήμερα όπου ξεχνάμε εύκολα και ύστερα ολοένα αλλάζουμε σπίτια, ιδεολογίες γυναίκες, πατρίδα. Σήμερα είναι λοιπόν που όπως ποτέ άλλοτε πρέπει να βγούμε στους δρόμους και στις πλατές με φωνές και συνθήματα να ρεζιλέψουμε τους οπαδούς του συρματοπλέγματος και να βάλουμε φωτιά στην Πρεσβεία του Θανάτου.

 

Δώρο, όμως αυτοί οι ενδοτικοί ξεγελιούνται, νομίζουν πως εμείς θα υποκύψουμε σε φτηνές εκφοβιστικές και αλαζονικές πολιτικές. Νομίζουν πως έτσι θα μας στερήσουν το δικαίωμα να ονειρευόμαστε μια Κύπρο λευτερή και ενωμένοι, όμως ξεγελιούνται , μπορούν να μας κλέψουν και να μας πάρουν πολλά πράγματα αλλά την ψυχή μας και το δικαίωμα να ονειρεύομαστε δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς. Σήμερα παρακαταθήκη των οραμάτων, των πράξεων αλλά και της θυσίας σου Δώρου μου είναι παρά ποτέ άλλοτε επίκαιρες και αναγκαίες.

 

Εμείς ως η νέα γενιά που γνωρίσαμε τον Δώρο Λοΐζου μέσα από τη ποίηση, το πολιτικό έργο και τα οράματα του, διαβεβαιώνουμε πως θα συντηρήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο τη φλόγα του αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας.

 

Σου το οφείλουμε Δώρο!

 

Θα έρθει όμως η μέρα Δώρο μου, που θα δικαιωθείς

Θα έρθει όμως η μέρα Δώρο μου, που θα εξαλείψουν όλοι εκείνοι κι αυτοί… που παίρνουν τη ζωή σαν καπρίτσιο της στιγμής και σου πήραν την αναπνοή.

Εμείς οι γνήσιοι συνεχιστές της πλούσιας παρακαταθήκης που άφησες πίσω σου ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ !

 

Δωρο ζείς.

Συνεχίζουμε…

Σας ευχαριστώ.

Share